In De Stupidity Paradox, onderzoeken Andre Spicer en Mats Alvesson hoe kennisintensieve organisaties slimme mensen in dienst nemen en hen aanmoedigen om domme dingen te doen. De auteurs, experts in bedrijfskunde en organisatiegedrag, merken op dat organisaties die zoveel slimme mensen in dienst hebben zoveel domheid bevorderen.
De auteurs noemen deze mix van intellect en onbekwaamheid ‘functionele domheid’, iets dat zij omschrijven als ‘de neiging om iemands denkvermogen te verminderen en zich alleen te richten op de beperkte, technische aspecten van het werk’. De Stupidity Paradox legt uit waarom ‘functionele stupiditeit’ in veel organisaties een belangrijke overlevingsstrategie is.
Volgens de auteurs is functionele domheid een georganiseerde poging om te voorkomen dat mensen serieus nadenken over wat ze op het werk doen. Door de vele onzekerheden, tegenstrijdigheden en ronduit onlogische claims te negeren die op het werk schering en inslag zijn, kunnen mensen ervoor zorgen dat dingen relatief soepel verlopen.
We waarderen vaak gemak boven het omgaan met de ongemakkelijke waarheid. Ze wijzen er echter op dat deze strategie de ideale omstandigheden voor grote fouten creëert, omdat het een conformistische werkplek creert, waakzaamheid schaadt, geesteloosheid oplevert, desensibiliseert, en slimme besluitvorming belemmert.
Mats Alvesson & Andre Spicer, The stupidity paradox: The power and pitfalls of functional stupidity at work. Profile Books: London, 2016. 276 pp. ISBN: 9781781255414 (paperback)