We kennen allemaal het gevoel van een eerste kras op onze nieuwe auto. Zelfs al is het maar de oppervlakkige schram van iemand die er met de fiets langs heeft geschraapt, het nieuwe is er direct af, het plezier ervan bedorven.
Al ziet de auto er voor 99,9% nog altijd uit als een showroom model, voor jou als eigenaar en bestuurder is dat gevoel er toch meteen van af. De kras op de auto is een kras op de ziel. Want onbewust ga je plaatsvervangend zitten denken in de auto. Dat iedereen die nu naar je auto kijkt, vooral ook die kras zal zien en dat ze dan denkt: “Nieuwe kar en nu al een kras, die kan niet rijden”.
De een gaat er beter mee om dan de ander. Er zijn er die even goed vloeken en diep zuchten, maar de schade accepteren als de onvermijdelijke consequentie van deelnemen aan het dagelijks verkeer. Maar er zijn er ook die in zo’n schram blijven hangen en er onbewust voorzichtiger door gaan rijden.
Dat is geen goed idee. Onzekerheid maakt leidt tot risicomijdend rijden, langzaam door de bocht en vaker op de rem staan dan strikt genomen nodig is. Onzekere bestuurders houden de boel op en daar zitten we niet op te wachten in deze tijd.
Dat wil je dus niet zijn, maar hoe voorkom je dat je zo wordt. En als je er zo een wordt, hoe kun je er zo mee omgaan dat het je niet in de weg gaat zitten?
Diezelfde vragen kom ik ook redelijk wat tegen in mijn gesprekken met CEO’s en andere topbestuurders. Die zitten dan wel samen met mij, als executive hitchhiker, op de achterbank van hun bedrijfslimousine, maar daar merk ik dat er genoeg zorgen leven over de onvermijdelijke blikschade van het leiderschap.
Topbestuurders zijn er in de regel tenslotte om zelfverzekerd richting te geven aan de organisatie. Ondernemingen gaan niet vanzelf de goede kant op, ze hebben zelfverzekerd leiderschap nodig om vooruit te gaan en als het even kan ook sneller vooruit dan wat er aan concurrentie op de weg zit.
Dat is nooit helemaal zonder risico’s; soms moet je gewoon wat extra gas durven geven, soms misschien eens een bochtje afsnijden, waar anderen veilig rechtdoor gaan. Je hebt er moed voor nodig, dat weten de bestuurders van deze tijd ook zeker wel, maar toch is er de latente vrees voor butsen op de reputatie.
Je wilt niet gezien worden als onzekere bestuurder, maar ook niet als roekeloze brokkenpiloot. Ga er maar aan staan. Is er een middenweg? Ongetwijfeld, maar ook die word je niet door Google Maps aangereikt. Het is niet anders: leiderschap zal altijd blijven gaan om te accepteren dat geen bedrijf op aarde geheel schadevrij komt waar het wezen wil. Dus zolang je onderweg niet over de kop gaat, is er alle kans om later terug te kijken op een glanzende carrière.