In 1960 waren Richard Nixon en John F. Kennedy in de strijd om het presidentschap van de Verenigde Staten. Kennedy zou uiteindelijk aan het langste eind trekken, met name omdat een debat tussen hen beiden voor het eerst ook op TV te volgen was.
Fotogeniek, jong, dynamisch – en volgens de vrouwelijke kijkers ‘very handsome’ – zat Kennedy tegenover een zichtbaar zwetende Nixon. Pech voor Nixon, omdat uit een peiling onder radioluisteraars bleek dat hij voor hen juist wel de winnaar bleek.
En het zat ‘m al niet mee. Drie maanden voor de grote dag had een lokale partijmedewerker in Californië een poster bedacht ter gelegenheid van een Democratische conventie daar. Een grote foto van een wat grimmig lachende Nixon met erbij de regel: ‘Would you buy a used car from this man?’
De ‘used car salesman’ stond er in die tijd niet bijster goed op. Altijd binnen gestaan, van oud vrouwtje geweest en garantie tot de hoek – de salestalk van de Amerikaanse second hand car dealer verliep langs de zelfde lijnen als later in onze contreien. Dat was vrijwel zonder uitzondering een man in een glimmend pak met schreeuwende stropdas en een glimlach die we vandaag gehaaid zouden noemen.
Daar wil je liever niet mee vergeleken worden als je leiderschap wilt uitstralen, zelfs al is het maar met een poster van een zelfs volkomen anoniem gebleven partijmedewerker. Links en rechts sijpelde die afbeelding toch door in de media en zo’n boodschap blijft aan je hangen. De zin was overigens al eerder en vaker gebruikt in andere context en was daardoor voor flink wat mensen herkenbaar. Dat maakte de twist die er hier aan werd gegeven extra doeltreffend.
De poster is natuurlijk niet cruciaal of beslissend geweest voor de verkiezingsstrijd. maar het moet toch wel zeer gedaan hebben. Leiderschap is van nature een zaak van vertrouwen. We weten allemaal: dat komt te voet en verdwijnt te paard voor wie even niet oplet. Hier verdween het dus per 2e hands auto. Ouch! Arme Nixon.