De arbeidsmarkt lijkt gunstig voor recent afgestudeerden. Bedrijven ervaren aanhoudende wervingsproblemen in sectoren zoals digitale technologie, techniek en financiën. Echter, als de hedendaagse generatie eenmaal een baan vindt, blijkt uit onderzoek dat slechts 35% van hen aangeeft goede mogelijkheden voor loopbaanontwikkeling te hebben.
Er zijn verschillende redenen waarom het moeilijk kan zijn om op de carrièreladder te klimmen.
Een recent onderzoek van McKinsey toont aan dat een belangrijke oorzaak van de ondervertegenwoordiging van vrouwen in topmanagementposities te wijten is aan “gebroken treden” lager op de carrièreladder.
Het onderzoek wees uit dat voor elke 100 mannen die benoemd worden in lagere leiderschapsposities, er 87 vrouwen worden benoemd, wat resulteert in een kleinere vijver van potentiële vrouwelijke leiders die kunnen doorstromen naar hogere posities.
Een tweede reden voor de worsteling is dat carrièreladders minder worden. Door ‘afslanking’ van grote organisaties zijn ook de mogelijkheden voor interne promotie afgenomen.
In plaats van een duidelijk pad van de werkvloer naar de bestuurskamer te bieden, hebben veel grote bedrijven operationele activiteiten uitbesteed en daarmee veel interne carrièrepaden afgesneden.
Dit betekent dat carrières zijn vervangen door banen, en banen steeds vaker door losse projecten of opdrachten. Naarmate werk wordt uitbesteed aan freelancers, blijven er weinig mogelijkheden over voor het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden en het maken van een carrièrestap.
Een ander probleem is dat een toenemend aantal mensen simpelweg geen interesse meer heeft in het beklimmen van de carrièreladder. Uit een recente enquête van de World Values Survey bleek dat millennials en generatie Z minder waarde hechten aan werk dan eerdere generaties.
Tien jaar geleden vond 41% van de millennials dat werk op de eerste plaats moest komen, terwijl dat percentage nu op 14% ligt. Daarnaast gaf 43% aan dat er minder belang aan werk gehecht zou moeten worden.
Ondanks dat carrièreladders nog bestaan, is navigeren erop complexer geworden. Marion de Bruyne en Katleen de Stobbeleir suggereren in hun onderzoek naar carrièrepaden diverse strategieën die kunnen helpen bij het onderhandelen van deze complexe paden.
Een strategie is zigzaggen, in plaats van enkel omhoog te kijken kan zijwaarts bewegen voordelig zijn om ervaring en vaardigheden op te doen, evenals een netwerk uit te bouwen. Een andere strategie is ‘job crafting’, waarbij je je huidige baan aanpast om groei en ontwikkeling te stimuleren. Dit kan het veranderen van taken, interacties op het werk, of hoe je jouw rol ziet inhouden.
Een andere aanpak voor diegenen die vastzitten, is het aansluiten bij of opbouwen van netwerken binnen een industrie, zoals het deelnemen aan codeerbootcamps. Deze gemeenschappen kunnen niet alleen een bron van ondersteuning zijn, maar ook een middel om collectieve veranderingen binnen een industrie teweeg te brengen.
Verandering kan intimiderend zijn, maar door het uitvoeren van kleinschalige ‘carrière-experimenten’, zoals Herminia Ibarra van London Business School voorstelt, kan men stapsgewijs nieuwe mogelijkheden verkennen zonder grote risico’s te nemen. Dit biedt een alternatieve route om vooruitgang te boeken in een steeds veranderende arbeidsmarkt.
Bron: https://www.theguardian.com/commentisfree/2024/apr/03/career-ladder-job-work-young-people-role, https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0191308518300042 en https://uk.bookshop.org/p/books/making-your-way-the-wobbly-road-to-success-and-happiness-in-life-and-work-marion-debruyne/4871989?ean=9789401472760
Afbeelding: Houtsnede Relativiteit uit 1953. Foto: Collectie Kunstmuseum Den Haag